غضب
نکته ی اول: بعضی ازانسان ها دارای خلق وخوی آرامی هستند، درحالی که بعضی دیگر دارای خلق وخوی تند تری هستند . منظورم ازبیان این مطلب ان است که صرف داشتن اخلاق آرام برای مافضیلت نیست. چون زحمتی برای آن نکشیده ایم . ولی اگر دارای خلق وخوی تند باشیم وبا آن مقابله کنیم هنرکرده ایم!
نکته ی دوم: فروخوردن غضب درموضع ضعف، هنر نیست. بلکه اگردرموضعی بودیم که می توانستیم کاری بکنیم ونکردیم هنر است .
نکته ی سوم: با توجه به آیات قرآن که فروخوردن خشم را همراه با گذشت کردن بیان می کند،
این چنین فهمیده می شود که فروخوردن خشم به تنهایی فضیلت زیادی ندارد. زیرا ممکن است در آن لحظه خشم خود را بنا به مصالحی خورده باشیم ولی درموقع دیگر قصد تلافی داشته باشیم .ولی هنگامی که گذشت کردیم قضیه درهمان موقع فیصله می یابد .
حال داستانی هم به نظرم آمد که برایتان بیان می کنم:
روزی خداوند متعال به یکی ازپیامبران خویش دستور داد که صبح هنگام که ازخانه د بیرون رفتی باچند
چیز مواجه می شوی که دربرابر هریک ازانها وظیفه ای داری که بایدانجام بدهی. ازجمله اینکه بایک کوه بزرگ طرف می شوی که باید ان را بخوری . صبح فردا که ان پیامبر ازخانه ی خود خارج شد با هرکدام ازان موارد انگونه برخورد کرد که به او دستور داده شده بود .وازجمله ان کوه بود ولی درمواجهه ی اولیه با ان کوه با خود چنین گفت که : من چگونه می توانم چنین کوه بزرگی رابخورم ؟ ولی باخودگفت که دستورراباید انجام بدهم وبه طرف ان کوه حرکت کرد. ولی درحرکت متوجه شد که هرچه به ان کوه نزدیک ونزدیک تر می شود ان کوه کوچک وکوچکتر می شود . وقتی که به کوه رسید، آن کوه تبدیل به یک لقمه ی لذیذ شد واو آن لقمه را خورد . روز بعد ازخداوند درخواست کرد که حکمت این اموررا برایش بگوید وخداوند نیز درخواست اورا اجابت کرد .ازان جمله حکمت ان کوه بود که خداوند درمورد آن فرمود : آن کوه نشان ازغضب توست که درنگاه اول خیلی بزرگ وغیر قابل جلوگیری به نظر می رسد. ولی به محض اینکه تصمیم گرفتی که با آن مقابله کنی، بسان لقمه ای کوچک شده که به راحتی ،آن رامی خوری
