ریا

ریا

درمورد روانشناسی پیرامون اصل ریا که همان تظاهر وخودنمایی است بااینکه دربرگه ها مختصری توضیح داده شده بود ولی خواستم که به صورتی دیگر نکاتی راعرض کنم . انسان بالذت خواستار بقاوجاودانگی است وبه همین دلیل فطرتا خواستار این است که اعمال وسکنات او نابود نشود وازبین نرود .

ظهوراین خصیصه به این صورت است که برای حفظ ماندن عملش نیاز به کسی دارد که عمل اوراببیند ودرخاطرش ثبت کند . وبعدا بادادن بازخور این عمل به او موجب ارامش خاطر او شود. این مطلب به صورت کلی .  حال اگر معرفت او به خودش بیشتر شود وبفهمد که عالم وجود دارای شعور است وهرانچه که دران اتفاق بیفتد ثبت می شود وازهمه مهمت ذات حق تعالی شاهد عمل وی است وکسی درعرض او بصیر به اعمال وثبت کننده ان نیست وهمه عالم درطول اراده ی اوست ،انگاه ازاینکه عمل او به واسطه ی کس دیگری دیده وثبت شود مستغنی می شود . پس ریشه ی ریا این است که انسان گرایش به بقا درهمه ی شئون ازجمله دراعمال است 2)می خواهد عملش به واسطه ی دیده شدن توسط یک شخص ثبت شود 3)درمصداق یابی دچارمشکل می شود ودرنتیجه گرفتار شرک خواهد شد

اصل ریا مربوط به نیت است نه ظاهر عمل . اگرکسی عملی را درملا عام انجام دهد بااین نیت که برای خداوحق است، حال هرچه که ازاوتعریف شود درکاهش ثواب عمل او موثر نخواهد بود. البته به شرط اینکه واقعا برنیت خود استواربماند . واگرکسی هم عملی رادرخفا وبا نیت غیر خدایی انجام دهد عملش باطل خواهد بود . پس کسی نباید بترسد یاناراحت شود ازاینکه فلان عملش دیده شد پس ریاشد . اصلاکاری به ظاهر ندارد